Category: Πρωτοβουλία καφενείου Πέμπτης

ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

(ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ)

Έπεσε ο άνεμος, σιωπή. Στη γωνιά της κάμαρας,
ένα αλέτρι συλλογισμένο, περιμένει τ’ όργωμα.
Ακούγεται πιο καθαρά, το νερό που κοχλάζει στο τσουκάλι.

Αυτοί που περιμένουν στον ξύλινο πάγκο,
είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας οι δυνατοί,
είναι οι ξωμάχοι κι οι προλετάριοι,
κάθε τους λέξη είναι ένα ποτήρι κρασί
μια γωνιά μαύρο ψωμί
ένα δέντρο πλάι στο βράχο
ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα.
Είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Άγιοι.

Τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα, δεν είναι μονάχα στα μητρώα των φυλακών,
φυλάγονται στα αρχεία της ιστορίας,
τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα είναι οι πυκνές σιδηροδρομικές γραμμές,
που διασχίζουν το μέλλον.
Κι η καρδιά μου εμένα, τίποτα πιότερο συντρόφια μου, ένα πήλινο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.

Γιάννης Ρίτσος ”Αυτοί που περιμένουν”, 1975

https://www.youtube.com/watch?v=QH4zJEkJo48

Το πολιτικό τραγούδι στον ελλαδικό χώρο είναι συνυφασμένο με τους αγώνες των προλετάριων ενάντια στους εκάστοτε τυράννους κι εκφράζει τους πιο μύχιους πόθους του λαού για ελευθερία, ισότητα κι αξιοπρέπεια. Εκφράζει επίσης το όραμα και τη δυνατότητα για έναν καλύτερο κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη κι αλληλεγγύη. Αυτοί οι πόθοι των ανθρώπων του μόχθου απέκτησαν σάρκα κι οστά σε διάφορους αγώνες κατά το διάβα αρκετών δεκαετιών.

Από την αντίσταση ενάντια στην επέλαση του φασισμού, ξένου και ντόπιου και τον αγώνα για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας…

…από τις στημένες δίκες του κράτους, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τα ξερονήσια…

…από τις τσακισμένες ελπίδες των αγωνιστών που συμμετείχαν σε συλλογικούς αγώνες, τους οποίους ύμνησαν οι ποιητές της Γενιάς της Ήττας, αγωνιστές που από την έφοδο στον ουρανό βρέθηκαν είτε στα μπουντρούμια του κράτους είτε στιγματισμένοι και σε μια συνεχή συνθήκη απειλής από τους εξουσιαστές….

…από την πάλη των φοιτητών και των εργατών ενάντια στη Χούντα αλλά κι αργότερα με τους αγώνες ενάντια στην επιβολή μιας επίπλαστης κοινωνικής ειρήνης μέχρι και τις σημερινές εξεγέρσεις κι αντιστάσεις ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό…

…το συνεκτικό στοιχείο όλων αυτών των αγώνων είναι κοινό και δεν είναι άλλο από τις συλλογικές αντιστάσεις των από τα κάτω ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας.

Από την αντίσταση εξάλλου και μετά, τα πολιτικά τραγούδια δεν ήταν μόνο συσπειρωτικά, υμνητικά κι εμψυχωτικά αλλά και μέρος του εξοπλισμού των αγωνιστών. Στο βουνό, στο κρησφύγετο, στη φυλακή ή την εξορία, στις πορείες και τις συγκρούσεις τα τραγούδια διώχνουν τον φόβο, αναπτερώνουν το ηθικό και δίνουν δύναμη να πολεμήσεις τον εχθρό και να αντέξεις τις κακουχίες. Σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας για μια καλύτερη ζωή…

Όπως λέει κι ο ποιητής άλλωστε, κάθε λέξη των φτωχών, των δικών μας δυνατών, των ξωμάχων και των προλετάριων είναι…” ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα”. Είναι ο πόθος, η ελπίδα και το όραμα για μια λεύτερη και δίκαιη ζωή… και σ’ αυτή τη μάχη ριχνόμαστε με πίστη, αισιοδοξία, συντροφικότητα κι αλληλεγγύη.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

(ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ)

Πέμπτη 10 Νοέμβρη από τις 20:00

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω,
Πατρέως 87_Πάτρα

Ένα αφιέρωμα στην σκοτεινή μουσική της δεκαετίας του ’80…

New Wave / Post Punk / Darkwave / Minimal / Gothic / Deathrock

Στις αυτοοργανωμένες μουσικές βραδιές στο ‘’Επί τα Πρόσω’’ απολαμβάνουμε τις μουσικές που μας αρέσουν μακριά κι εχθρικά ως προς τις κυρίαρχες κι επιβαλλόμενες σχέσεις πελάτη-σερβιτόρας, αφεντικού-σερβιτόρου, επιλέγοντας την ελεύθερη συνεισφορά σε ό, τι καταναλώσουμε για την εξασφάλιση της συνέχισης του εγχειρήματος.

Προωθούμε τη λογική και πρακτική της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, της αυτοοργανωμένης έκφρασης, της ισότιμης συμμετοχής και της οριζοντιότητας στις μεταξύ μας σχέσεις, επιθυμώντας να δομήσουμε σχέσεις ειλικρίνειας αλλά και να γνωριστούμε με όσες κι όσους δεν έχουμε ακόμα γνωριστεί.

Κι όλα αυτά με όρους αυτοοργανωμένους, αντιιεραρχικούς κι ενάντια στη λογική του κέρδους.

Αυτοοργανωμένη μουσική βραδiά ”Coming from Darkness”

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΙΣ 20:30

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ”Επί τα Πρόσω” (Πατρέως 87, κάτω από τις σκάλες).

Teaser : https://www.youtube.com/watch?v=CGg3uCgCIwg

ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
ΣΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΕΩΣ

Η καρδιά της Μεσογείου είναι τα πέλαγα και τα λιμάνια της. Είναι η κοινή συνύπαρξη διαφορετικών λαών, η αλληλεπίδραση και οι πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ τους.

Η μουσική, ως πολιτιστικό και πολιτισμικό προϊόν, αποτελεί την κατ’ εξοχήν ευκαιρία οικοδόμησης ενός πανανθρώπινου διαύλου επικοινωνίας πέρα και πάνω από γλωσσικά – κρατικά σύνορα και εμπόδια. Δίνει στους λαούς τη δυνατότητα επαφής μεταξύ τους και αλληλεπίδρασης απαλλαγμένης από φορτία εθνοκεντρικά ή ρατσιστικά, μιας αλληλεπίδρασης ικανής να προωθήσει ένα κλίμα ειρηνικής συνύπαρξης.

Η μουσική εξάλλου, πάντα ένωνε τους λαούς και για τους λαούς της Μεσογείου αυτό ισχύει περισσότερο, μιας και η θάλασσα είναι κοινός δρόμος επικοινωνίας και ανταλλαγής προϊόντων, τόσο υλικών όσο και πνευματικών.

Παράλληλα, η λεκάνη της Μεσογείου αποτελεί ένα διαχρονικό τόπο διαρκών μεταναστεύσεων και ανάμειξης λαών. Ένα πραγματικό χωνευτήρι πολιτισμών, σε έναν γεωγραφικό χώρο ενοποιημένο για πολλούς αιώνες, στον οποίο πλήθος διαφορετικών λαοτήτων, μέσα από τις αλληλεπιδράσεις της ειρηνικής συμβίωσης αλλά και μέσω των πολεμικών συρράξεων, ανέπτυξαν τις μουσικές δεξιότητές τους, παρουσιάζοντας ένα ολοκληρωμένο μουσικό σύστημα με συγκεκριμένους και καθορισμένους τρόπους. Η παρουσία και η πορεία κατά μήκος των μεσογειακών χωρών νομάδων και μετακινούμενων πληθυσμών, όπως Τσιγγάνων, Αράβων κι Εβραίων, οι οποίοι έζησαν μαζί με τους Πέρσες, τους Έλληνες και τους άλλους λαούς της Βαλκανικής, οδήγησε στη μουσική αλληλεπίδραση των μεσογειακών λαών. Η αλληλεπίδραση αυτή φαίνεται από τα κοινά μελωδικά-ρυθμικά στοιχεία, από τα όμοια ή σε παραλλαγές μουσικά όργανα και τις μουσικές παραδόσεις των λαών της περιοχής.

Θα αναζητήσουμε λοιπόν τις μουσικές συγγένειες της Μεσογείου. Τα κοινά μουσικά βιώματα των παραδόσεων της μεσογειακής μουσικής, έτσι όπως διαμορφώθηκαν στο διάβα των αιώνων στα διάφορα μεσογειακά λιμάνια αλλά και στην ηπειρωτική ενδοχώρα.

Από τα Ισπανοεβραϊκά σεφαρδίτικα και τα φλαμένκο, έως τις ναπολιτάνικες ταραντέλες, τα γκρεκάνικα (κατωιταλιώτικα) και τσιγγάνικα τραγούδια… Από τις μουσικές παραδόσεις της Μ. Ασίας και Καππαδοκίας, μέχρι τους αιγαιοπελαγίτικους νησιωτικούς ρυθμούς… Από τη βαλκανική μουσική παράδοση και τα παραδοσιακά τραγούδια της Θράκης, της Μακεδονίας και της Ηπείρου ως τα 2/4 του ρυθμού της πόλκα…

Στο βαθμό που η μουσική παράδοση εμπλέκεται με μοντέρνους τζαζ, ροκ ρυθμούς κι όργανα, οι μουσικές των λαών της Μεσογείου αγγίζουν ιδιαίτερα τις καρδιές όλων μας, γιατί ακριβώς είναι «φτιαγμένες» απ’ ανθρώπους λαϊκούς, που έχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές.

Στεκόμαστε παράλληλα ενάντια στην εθνική αφήγηση και την κυριαρχία που χρησιμοποιεί την παράδοση ως εξουσιαστικό εργαλείο για την καλλιέργεια της εθνικής ενότητας αλλά και για την καθυπόταξη, την επιβολή και τη συστράτευση των κοινωνιών στα πλαστά εθνικά ιδεώδη. Εξάλλου, η αντικειμενική συνθήκη της πολιτιστικής αλληλοεπιρροής ανομοιογενών πληθυσμών, που για αιώνες κινούνταν σε κοινούς γεωγραφικούς χώρους, συνθλίβει την υποτιθέμενη εθνική σύνδεση κι ομοιογένεια. Οι μακεδονίτικοι σκοποί λ.χ συνδέονται άμεσα με τους σλαβόφωνους βαλκανικούς πληθυσμούς, ενώ αντίστοιχα, σκοποί και τραγούδια της Ηπείρου συνδέονται με Αρβανίτες και Βλάχους των Βαλκανίων και τα μικρασιάτικα τραγούδια με το ευρύτερο ανατολίτικο στοιχείο.

Τέλος, αντιλαμβανόμαστε τη παραδοσιακή μουσική μαζί με τους αντίστοιχους χορούς ως ζωντανά ανθρώπινα, λαϊκά δημιουργήματα, τα οποία δε μπορούν να εννοηθούν μακριά κι έξω από τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, μέσα στις οποίες αναπτύχθηκαν, μα κι ούτε έξω από την καθημερινή ζωή των κοινοτήτων απ’ όπου πήγασαν. Αποτελούν μια συσσωρευμένη κοινωνική εμπειρία, φορτισμένη από τις παρακαταθήκες των συλλογικών αγώνων.

Υπό τους ήχους λοιπόν αυτών των παραδοσιακών τραγουδιών των λαών της Μεσογείου επιλέγουμε να κοινωνικοποιούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, να βρισκόμαστε με συντρόφους και φίλους, να επικοινωνούμε αδιαμεσολάβητα και ισότιμα, να δομούμε σχέσεις ειλικρίνειας, να ψυχαγωγούμαστε αλλά και να γνωριζόμαστε με όσες και όσους δεν έχουμε ακόμα γνωριστεί…Κι όλα αυτά με όρους αυτοοργανωμένους, αντιιεραρχικούς κι ενάντια στη λογική του κέρδους…

(για τη συγγραφή του κειμένου έχουν απαλλοτριωθεί στοιχεία από κείμενο της ομάδας παραδοσιακών χορών του Θερσίτη)

ΠΕΜΠΤΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 20.00

στις σκάλες της Πατρέως

(σε περίπτωση βροχής, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω)