Για μια ιστορία του αναρχικού αντι-ιμπεριαλισμού

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ασύμμετρη Απειλή το βιβλίο του Lucien van der Walt: “Για μια ιστορία του αναρχικού αντι-ιμπεριαλισμού”. Τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση δομών αλληλεγγύης και υλικής στήριξης σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Πρέπει να καταστρέψουμε τον ιμπεριαλισμό, δημιουργώντας έτσι τιςσυνθήκες για την αυτοδιεύθυνση όλων των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.Αλλά αυτό απαιτεί την καταστροφή του καπιταλισμού και του κρατικού τουσυστήματος. Την ίδια στιγμή, ο αγώνας μας είναι ένας αγώνας ενάντια στιςκυρίαρχες τάξεις εντός του τρίτου κόσμου, αλλά η τοπική καταπίεση δενείναι λύση. Οι τοπικές ελίτ είναι ένας εχθρός, τόσο εντός των εθνικώναπελευθερωτικών κινημάτων και ακόμα περισσότερο μετά τον επιτυχήσχηματισμό των νέων εθνών-κρατών. Είναι μόνο η εργατική τάξη και ηαγροτιά που μπορούν να καταστρέψουν τον ιμπεριαλισμό και τονκαπιταλισμό, αντικαθιστώντας την κυριαρχία τόσο των τοπικών όσο καιτων ξένων ελίτ με την αυτοδιαχείριση και την κοινωνική και οικονομικήισότητα.

Ως εκ τούτου, είμαστε υπέρ της αυτονομίας της εργατικής τάξης και τηςενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών, σε όλες τις ηπείρους,καθώς και υπέρ της δημιουργίας ενός διεθνούς αναρχοκομμουνιστικούσυστήματος μέσω της αυτενέργειας της παγκόσμιας εργατικής τάξης καιτης αγροτιάς. Όπως είπε ο Σαντίνο: “Σε αυτόν τον αγώνα, μόνο οι εργάτεςκαι οι αγρότες θα φτάσουν μέχρι το τέλος”.

Αναρχισμός και Οικολογία: Η οικοαναρχική θεωρία και δράση από τον 19ο αιώνα

Όσο μεγαλώνει το οικονομικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, όσο χάνονται οι πολιτικές ελευθερίες, όσο γιγαντώνονται τα οικολογικά προβλήματα, τόσο θα αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη για μια ριζοσπαστική οικολογική-πολιτική θεωρία.

Ο οικοαναρχισμός δεν είναι μια θεωρία, αλλά ένα σύνολο θεωριών. Στη συλλογή αυτή παρουσιάζονται όλες οι θεωρητικές τάσεις του οικοαναρχισμού μέσα από τα πρωτότυπα κείμενα των ανθρώπων που τις εμπνεύστηκαν.

Ρενάτο Κούρτσιο- Με ξεσκέπαστο πρόσωπο

Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η τοποθέτηση του συνιδρυτή των Ερυθρών Ταξιαρχιών Ρενάτο Κούρτσιο στο ανταποκριτή της   L’ Espresso Μάριο Σαλόγια που  εκδόθηκε το Σεπτέμβρη του 2011 στα Ελληνικά από τις εκδόσεις«ΔΙΑΔOΣΗ».

Και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί ο Ρενάτο Κούρτσιο είναι απόλυτα ανθρώπινος, προσγειωμένος, συνειδητοποιημένος για τα λάθη του, μα κύρια για τις επιλογές του. Για την υπαρξιακή και πολιτική στράτευση   στο αγώνα για την βίαιη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Καθώς  και στις επιλογές του να πάρει τις αποστάσεις από την ένοπλη πάλη  και να αποφασίσει να επανενταχτεί σε αυτό το σύστημα που πολέμησε με όπλο στο χέρι. Επιλογές απόλυτα σεβαστές στο βαθμό που είναι συνειδητές και στο Ρενάτο Κούρτσιο φαίνεται πως είναι.    

Η συνέντευξη εξιστορεί την ιστορία των «Ε.Τ», ενός αντάρτικου πόλης, ενός μαζικού αντάρτικου πόλης,  που βγήκε μέσα από την όξυνση της ταξικής πάλης στα εργοστάσια της Ιταλίας, με πρωταγωνιστή τον εργάτη-μάζα, για να καταλήξει μια μιλιταριστική οργάνωση, αποκομμένη από το κοινωνικό υποκείμενο. Μια μιλιταριστική οργάνωση που αποφάσισε να κτυπήσει την καρδιά του κτήνους, απαντώντας με αυτό τον τρόπο τόσο στην καταστολή του ιταλικού κράτους, όσο και στην πτώση των ταξικών αγώνων.

Μια εξέλιξη που όπως φαίνεται και από την συνέντευξη βρίσκει αντίθετο τον Ρενάτο Κούρτσιο, αλλά και άλλα μέλη της ιστορικής ηγεσίας των «Ε.Τ» που εκείνη την εποχή ήταν στις φυλακές της Ιταλίας και κατά συνέπεια δεν ευθύνονται για την μιλιταριστική εξέλιξη των «Ε.Τ».

Μέσα από το κείμενο κατανοούμε απόλυτα πως οι «Ε.Τ», αλλά και οι υπόλοιπες συλλογικότητες ένοπλης πάλης στην Ευρώπη, παρόλο που είχαν αναφορές στο αντιφασιστικό παρελθόν,  ήταν προϊόντα μιας ιστορικής συγκύριας που ο καπιταλισμός άλλαζε παράδειγμα. Αρχίζοντας να κτυπά τις κατακτήσεις του κοινωνικού συμβολαίου του μεταπολεμικού θαύματος.  Ταυτόχρονα ήταν απόρροια του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης της θεσμικής, καθεστωτικής και ρεφορμιστικής αριστεράς στην Ευρώπη, που δημιούργησε ένα κενό στα αριστερά τους που το κάλυψαν σε μεγάλο βαθμό οι οργανώσεις της ένοπλης πάλης. Γέννημα ενός υποκειμένου που δεν έμπαινε σε καλούπια, αναζητώντας την καθολική ελευθερία σε ένα κόσμο που την ελευθέρια την έτρωγε το εργασιακό 8ωρο,  η καταναλωτική σαγήνη και στην συνέχεια οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις….

Ο Ρενάτο Κούρτσιο, παρόλο που δεν αποκήρυξε το παρελθόν του, όπως έκαναν πλείστα μέλη των «Ε.Τ», βγήκε από την φυλακή το 1993. Παίρνοντας όμως απόσταση από την ένοπλη πάλη και εκφράζοντας τις διαφωνίες του με ενέργειες που γίνονται… Για πολλούς είναι ένας κουρασμένος επαναστάτης, για άλλους ένας προδότης. Προσωπικά θα έλεγα πως είναι η φωνή, μια ακόμη φωνή , που μας διηγιέται  με τόνο μειλίχιο, νοσταλγικό, ελαφρώς απαισιόδοξο και ηττοπαθή την τελευταία μεγάλη επαναστατική απόπειρα του 20ού αιώνα…

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

3 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΟΥΓΓΡΙΚΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ 1919

Ποτέ άλλοτε η προλεταριακή επανάσταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο δε φάνταζε να είναι τόσο κοντά, όχι μονάχα στο ξέσπασμά της αλλά και στη νίκη της, όσο κατά το τέλος του “Μεγάλο Πολέμου”. Οι εξεγερμένοι στρατιώτες, εργάτες κι αγρότες των ηττημένων χωρών της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης γκρέμιζαν αυτοκρατορίες που καταπίεζαν κτηνωδώς για αιώνες τις μάζες των υπηκόων τους. Το τσαρικό καθεστώς της Ρωσίας, οι θρόνοι της Γερμανίας, της Βαυαρίας, της Αυστροουγγαρίας, θα έπεφταν με πάταγο, παραχωρώντας τη θέση τους σε δημοκρατικά καθεστώτα-αποτελέσματα κάποιου είδους συμβιβασμού, που θα γίνονταν με τη σειρά τους πεδία αναμέτρησης ανάμεσα στις δυνάμεις του παλιού κόσμου και σ’ αυτές της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης. Η Ρωσική Επανάσταση, πέρα απ’ την κατοπινή της κατάληξη, θα αποδείκνυε ότι στην κρίσιμη εκείνη περίοδο όλα ήταν δυνατά! […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)