Day: January 18, 2021

Το ξέσπασμα της πανδημίας covid-19 έφερε στο προσκήνιο για ακόμη μια φορά το σκληρό πρόσωπο του κράτους και του κεφαλαίου. Εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά καταδικάζονται σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εν πολλοίς σε φυσικό θάνατο, καθώς το διαλυμένο σύστημα δημόσιας υγείας αδυνατεί να περιθάλψει όσες και όσους το έχουν ανάγκη. Στο πλαίσιο αυτό, η κρατική προπαγάνδα, σε αγαστή συνεργασία με ΜΜΕ και “επιφανείς” προσωπικότητες του αστικού κόσμου, κεντροβαρίζει στο αφήγημα της ατομικής ευθύνης, μετακυλίοντας το βάρος στους από τα κάτω, σε όσες και όσους στην πραγματικότητα βάλλονται από την διαχείριση ενός κράτους που το μοναδικό του μέλημα είναι η διαιώνιση και αναπαραγωγή της εξουσίας του.

Την ίδια στιγμή, η κρατική διαχείριση για το ξεπέρασμα της νόσου επικεντρώνεται στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, με τα αστικά κέντρα αλλά και ολόκληρη την επικράτεια να μετατρέπονται σε αστυνομοκρατούμενα φρούρια. Προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό, η αστυνομία αυθαιρετεί σε βαθμό χυδαιότητας, τα πρόστιμα πάνε και έρχονται, και ο φόβος γίνεται πλέον κομμάτι της ζωής μιας τεράστιας μερίδας ανθρώπων που καλούνται να δεχτούν άκριτα και αδιαμαρτύρητα τη νέα θλιβερή πραγματικότητα. Όποια αντιδράει στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας, η οποία είναι εγκληματική για όσους βρίσκονται στα κατώτερα κοινωνικά και ταξικά στρώματα, αντιμετωπίζει ένα όργιο αστυνομικής βίας και καταστολής. Μετανάστες στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλωβισμένες σε φυλακές, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, άνθρωποι μόνοι, άνεργες, άτομα με ευαίσθητη ψυχική υγεία, γυναίκες που αναγκάζονται να μένουν κλεισμένες στα σπίτια με τον κακοποιητή τους, όλοι αυτοί, αβοήθητοι, προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια πραγματικότητα που προσφέρει μόνο το θάνατο.

Εμείς, σαν άτομα που αγωνίζονται, σαν κομμάτι των από τα κάτω, εκείνων που καθημερινά βιώνουν την επισφάλεια, την καταστολή και την κρατική βία, δεν μπορούμε παρά να πάρουμε σαφή θέση. Επιλέγουμε να σταθούμε συλλογικά απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε, αφιερώνοντας τις δυνάμεις μας στην ενίσχυση των εννοιών της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλοβοήθειας. Η αλληλεγγύη εξάλλου αποτελεί δομικό στοιχείο της θεώρησης μας και πάνω σε αυτή επιλέγουμε διαχρονικά να δομούμε τις σχέσεις και τους αγώνες μας.

Σε συνθήκες σαν την τωρινή, είναι περισσότερο από αναγκαίο να κάνουμε πράξη τα προτάγματα μας, χρησιμοποιώντας τα όπλα που διαθέτουμε, με δύναμη, επιμονή και φροντίδα στο συλλογικό δρόμο. Έχουμε μονάχα ο ένας την άλλη. Κανένα κράτος και καμία εξουσία δεν θα ενδιαφερθεί για τη ζωή μας. Οφείλουμε να σταθούμε όπως οι καιροί προστάζουν, με πάθος, συνείδηση, εφευρετικότητα και υπευθυνότητα, μαζί, απέναντι σε ένα κόσμο που μας θέλει δουλικούς, υποταγμένους, υπερπαραγωγικούς και αθόρυβους.

Η πόλη της Πάτρας, όπως και πολλές άλλες, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα αστικού κέντρου με μεγάλες ταξικές διαφορές. Ζώντας και δρώντας αγωνιστικά εδώ, επιλέγουμε να βρεθούμε σε γειτονιές στις οποίες οι άνθρωποι μοχθούν και ζορίζονται να αντεπεξέλθουν στην τόσο απαιτητική καθημερινότητα. Μαγειρεύουμε συλλογικά, χτίζουμε δεσμούς, τρώμε μαζί μαθαίνοντας ο ένας από την άλλη και επιδιώκουμε την επαφή σε περιόδους αποξένωσης.

Τα 3 βασικά σημεία πάνω στα οποία στηρίζεται η «Συλλογική Κουζίνα Αλληλεγγύης» είναι: η αυτοοργάνωση, ο αντιρατσισμός και η ταξική συνείδηση. Η αυτοοργάνωση γιατί θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας χωρίς να περιμένουμε από κανέναν κρατικό ή άλλο φορέα να δράσει στο όνομά μας και για το συμφέρον μας. Ο αντιρατσισμός γιατί όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, φύλου, χρώμα δέρματος, θρησκείας, σεξουαλικής προτίμησης κλπ, είναι ίσοι και δεν πρέπει να διαχωρίζονται εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών. Ο ρατσισμός στοχεύει στο να αλληλοφαγωθούν οι από τα κάτω ώστε να μπορούν να τους ελέγχουν καλύτερα οι κυρίαρχοι. Τέλος, η ταξική συνείδηση γιατί ξέρουμε καλά ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε αυτούς που κατέχουν τον πλούτο (αφεντικά- κεφάλαιο) και σε εκείνους που τον παράγουν και υφίστανται την εκμετάλλευση των πρώτων (εργαζόμενοι). Εμείς απο τη μεριά μας, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, αγωνιζόμαστε για την ανατροπή αυτής της σχέσης εκμετάλλευσης.

Έτσι, κάθε εβδομάδα θα βρισκόμαστε σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους, μαγειρεύοντας συλλογικά, επικοινωνώντας το λόγο μας, κινούμενοι έμπρακτα στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Όποια και όποιος επιθυμεί να συνεισφέρει στο μαγείρεμα, να φάει, να μας γνωρίσει και να μας προσεγγίσει, μπορεί να μας βρει στο kouzinapatras@gmail.com και κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, στις 5 μ.μ στην Κατάληψη Παραρτήματος (Κορίνθου και Αράτου), όπου θα γίνεται η ανοικτή συνέλευση της κουζίνας.

*Κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, όποιος και όποια θέλει, μπορεί να συνεισφέρει τρόφιμα.

Συλλογική Κουζίνα Αλληλεγγύης