ΕΝΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ! ENAΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!
«Τα αναρχικά βιβλία είναι όπλα ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό»
Το 3ήμερο 23, 24 και 25 Μάη πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, στον αίθριο χώρο του Έσπερου στην πλατεία Γεωργίου, το 8ο Φεστιβάλ Αναρχικού Βιβλίου. Ένα Φεστιβάλ που επιχείρησε για μια ακόμα χρονιά, μέσα από μια πληθώρα εκδηλώσεων, να αναδείξει τον πλούτο των αναρχικών, αντιεξουσιαστικών και ελευθεριακών αντιλήψεων, και παράλληλα να φέρει σε επαφή την τοπική κοινωνία, και ιδιαίτερα τη νεολαία της πόλης με τα αναρχικά και ριζοσπαστικά βιβλία, με τα προτάγματα και τα οράματα μας.
Ειδικά σε μια περίοδο που όλα τα παραπάνω τίθενται υπό διωγμό από την κρατική προπαγάνδα και καταστολή, σε μια χρονική συγκυρία κινηματικής άμπωτης όπου η επίθεση σε όσους αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα οξύνεται, ενώ η ανάθεση και η παθητικότητα επιμένουν να ανθούν στους κοινωνικούς χώρους και ο ρατσισμός, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός στέκουν πάντα ως απειλή για τη διολίσθηση μιας κοινωνίας σε κρίση, η διοργάνωση αυτού του τριημέρου για 8η φορά τα τελευταία χρόνια επιδιώκει να διαμορφώσει ένα πεδίο εξοπλισμού με τα απαραίτητα εργαλεία και περαιτέρω ανάπτυξης της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης με τον κόσμο του πολέμου, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της καταστολής. Να προβάλλει την εικόνα του κόσμου που ονειρευόμαστε, του κόσμου της δημιουργίας, της ζύμωσης, της χειραφέτησης, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας. Του κόσμου των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.
Για τρεις μέρες πλήθος ανθρώπων πέρασε από το χώρο διεξαγωγής του Φεστιβάλ και ήρθε σε επαφή με τα αναρχικά και κινηματικά βιβλία, παρακολούθησε πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις σε μια ιδιαίτερα επιτυχημένη διοργάνωση, τόσο πολιτικά και οργανωτικά, όσο και σε επίπεδο απεύθυνσης και αποδοχής, διαμορφώνοντας έναν χώρο ελεύθερο από το κράτος και το εμπόρευμα, ένα πεδίο συνάντησης, αλληλεπίδρασης, συζήτησης και κριτικής σκέψης.
Το πρόγραμμα του φεστιβάλ ξεκίνησε την Πέμπτη 23 του Μάη με την παρουσίαση του βιβλίου της συντρόφισσας Μαρίας Μπουσδέκη «Gentrification και εκτοπισμός. Μια μελέτη και μερικές σκέψεις για το τι συμβαίνει στις γειτονιές μας». Στην παρουσίαση συμμετείχε και η συντρόφισσα Νεφέλη Σιώζου, συγγραφέας του προλόγου της έκδοσης. Ένα βιβλίο που αποτελεί μια έμπρακτη συμβολή στον αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και ειδικά των ιστορικών χώρων αγώνα που σήμερα απονοηματοδοτούνται μεθοδικά από την κρατική και καπιταλιστική επέλαση. Πρόκειται για ένα βιβλίο των εκδόσεων «δυσήνιος τύπος» που μας εισάγει στην έννοια του gentrification, τη γέννηση και την εξέλιξη του, τις ρίζες του, μία μελέτη επικεντρωμένη στον εκτοπισμό πληθυσμών ως δομικό κομμάτι του καθώς και παραδείγματα περιοχών που υπέστησαν gentrification ήδη από τα πρώτα χρόνια εμφάνισής του και αποτέλεσαν φάρους νεοφιλελεύθερης πολιτικής για τον χώρο από τη μία αλλά και αγώνων από την άλλη. Η παρουσίαση επιχείρησε να ψηλαφίσει και το τι συμβαίνει σήμερα στις γειτονιές μας και ειδικά σε αυτές που, πια, δεν μπορούν να χωρέσουν κανέναν από εμάς, τους ανθρώπους της κοινωνικής πλειοψηφίας, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους ανέργους, τους πρόσφυγες, τους παρίες.
Ακολούθησε η προβολή του ντοκιμαντέρ «Συνάδελφοι Ηρωικοί Οικοδόμοι. Η συγκρότηση ενός συλλογικού αγώνα την περίοδο ’60-’67». Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε από την ομάδα Συλλογική Μνήμη η οποία φτιάχνει ιδιαίτερα αξιόλογα έργα (Παρτιζάνοι των Αθηνών, Καινούργιος Ουρανός) μέσα από την ανάδειξη της ιστορίας και των προσωπικών μαρτυριών των ανθρώπων. Οι «Οικοδόμοι» είναι ένα ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται το σκληρό αγώνα του εργατικού κλάδου των οικοδόμων όταν πρωτοσυγκροτήθηκε ύστερα από τη συνάντηση της νεολαίας της υπαίθρου που κατέφτασε μαζικά στην αθηναϊκή μητρόπολη κυνηγημένη από το μετεμφυλιακό κράτος και των πρώτων αποφυλακισθέντων εξόριστων κομμουνιστών στα μέσα της δεκαετίας του ’50.Μέσα από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις που έφεραν σημαντικές εργασιακές κατακτήσεις, όπως είναι η ασφάλιση, η εργασία σε συνεχές ωράριο, τα δωρεπιδόματα και το μπλόκο στην αστυνομική παρουσία στις συνελεύσεις τους, οι οικοδόμοι αποτέλεσαν την πρωτοπορία του ταξικού – εργατικού κινήματος, δίνοντας ένα λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και διεκδίκησης σε μια μαύρη ιστορική περίοδο.
Η πρώτη μέρα έκλεισε με την παράσταση stand up comedy από τους Σταμάτη Αθανασάκη, Μάριο Δημητρόπουλο, Μελίνα Κόλλια, Άγγελο Σπηλιόπουλο, Σταύρο Μαργιώλο, Γιάννη Λυκουρέζο, Ηλία Λάτε, Κασραντά Χρήστο.
Την Παρασκευή 24 του μήνα το Φεστιβάλ συνεχίστηκε με δυο παρουσιάσεις βιβλίων. Στις 7.00 πραγματοποιήθηκε από το αντιεξουσιαστικό κομμουνιστικό εγχείρημα Αντίθεση η παρουσίαση του βιβλίου Ιστορία και Ταξική Συνείδηση, του ιστορικού έργου του Γκεόργκι Λούκατς, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις των Συναδέλφων. Στην παρουσίαση συμμετείχε και η μεταφράστρια του βιβλίου. Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο του Λούκατς, το οποίο, αν και γραμμένο στα 1923, συντονίζει στο σήμερα το βηματισμό του με την ιστορική συνθήκη, επανερχόμενο ξανά και ξανά ως σημαντικά επίκαιρο, κάθε φορά που η περιπέτεια της ανθρώπινης ελευθερίας ξαναρχίζει μέσα στον «υπέροχο θόρυβο των κάθετων καταστροφών: των επαναστάσεων».
Στις 9.00 ακολούθησε η δεύτερη βιβλιοπαρουσίαση του συντρόφου Παναγιώτη Καλαμαρά από τις εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα. Το βιβλίο «Πάμε και βλέπουμε ή όταν η αναρχία κατεβαίνει στο δρόμο» αποτελεί μια αναδρομή στην πρακτική της διαδήλωσης ως ένα από τα «φετίχ» του αναρχικού χώρου από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του στον ελλαδικό χώρο –τουλάχιστον στη σύγχρονη εποχή- ως ένα εργαλείο που αναδεικνύει και άλλα σημαντικά ζητήματα σε σχέση με τις λογικές και τις πρακτικές του χώρου αυτού. Από τα φοιτητικά του ’79 και το Πολυτεχνείο του’80 μέχρι το Πολυτεχνέιο του ’95, το Δεκέμβρη του ’08 και τα αντιμνημονιακά γεγονοτα του ’12.
Η βραδιά έκλεισε με ρεμπέτικη-λαϊκή βραδιά για την οικονομική ενίσχυση του Φεστιβάλ με τη συμμετοχή του Άλκη και του Βασίλη.
Την τελευταία μέρα, Σάββατο 25 Μάη, οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Διονύση Αντωνάτου «Ημερολόγια ημιαπασχόλησης» των εκδόσεων Έναστρον στις 7.00. Μια ποιητική συλλογή που έχει παραχθεί από ένα τυπικό δείγμα του σύγχρονου μητροπολιτικού προλεταριάτου καθώς τα περισσότερα ποιήματα έχουν γραφτεί από και προς τη δουλειά ενώ ο ρεαλισμός τους καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την πιο πούρα εκδοχή των ερώτων, των αντιφάσεων, των αδιεξόδων, της ζωής γενικότερα των νέων εργατών και εργατριών στην αθηναϊκή μητρόπολη της κρίσης.
Η επόμενη παρουσίαση ήταν το βιβλίο του Βασίλη Μάγγου «Κατά τον δαίμονα εαυτού», μια ποιητική συλλογή που παρουσιάστηκε από τον πατέρα του, σύντροφο Γιάννη Μάγγο μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα και υπό δυνατή βροχή, η οποία όμως δεν πτόησε τους παρευρισκόμενους. Η έκδοση αυτή από τις εκδόσεις σλίτζι αποτελεί αυτούσια μεταφορά στο χαρτί, των ποιημάτων και των κειμένων που ο Βασίλειος Μάγγος έχει δημοσιεύσει στο μπλογκ του. Δεν έχουν γίνει καθόλου γλωσσικές, τυπογραφικές ή ορθογραφικές αλλαγές, ενώ έχουν προστεθεί σχέδια τα οποία εμπνεύστηκαν μέσα από τα κείμενα.
Τέλος, η βραδιά και το τριήμερο ολοκληρώθηκαν με χιπχοπ συναυλία (και αυτή υπό βροχή) με τους Sponty, Σημάδι, Aeon, Strikoza, Παλιάτσο, Stolen mic, Troubles all around me, Morelli, Νιο.Στε. Ένα ιδανικό κλείσιμο για το φεστιβάλ. Αν και κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες, η αυτοοργανωμένη έκφραση βρήκε τρόπο να εκφραστεί.
Σε μόνιμη βάση υπήρχαν στο φεστιβάλ η έκθεση ζωγραφικής της συντρόφισσας Ελένης Παπαγιαννοπούλου καθώς και η εικαστική έκθεση «26 πορτρέτα για τον Βασίλη Μάγγο».
Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας για συμμετοχή στο 8ο Φεστιβάλ Αναρχικού Βιβλίου (εκδοτικά εγχειρήματα, συγγραφείς, πολιτικές συλλογικότητες, μουσικά σχήματα, συντρόφους και συντρόφισσες που στήριξαν με την παρουσία τους τις τριήμερες εκδηλώσεις) αλλά και όσες και όσους έδειξαν ενδιαφέρον. Η μεγάλη ανταπόκριση που βρήκε το φεστιβάλ αναρχικού βιβλίου φέτος οφείλεται επίσης και σε όσους συντρόφους και συντρόφισσες το στηρίζουν από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε αλλά και σε όσους νεότερους το γνώρισαν και αναγνώρισαν αξία στο να το ενισχύσουν στο πέρασμα των χρόνων. Χωρίς όλους αυτούς τους ανθρώπους και τα εγχειρήματα που συγκροτούν, δεν θα ήταν εφικτή μια τέτοια διοργάνωση.
Από την πλευρά μας, μπορούμε να πούμε πως θα συνεχίσουμε να προωθούμε τη λογική της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, της αυτοοργανωμένης έκφρασης, της ισότιμης συμμετοχής, της οριζοντιότητας και της συλλογικοποίησης με την πεποίθηση πως ο τρόπος που αγωνιζόμαστε σήμερα έχει άμεση συνάφεια με την κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε αύριο. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράξη την οργανωμένη παρέμβαση και δράση πάνω σε μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με τις ζωές τις δικές μας και των γύρω μας και τις επιπτώσεις που έχουν πάνω σε αυτές οι επιλογές και οι σχεδιασμοί των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Το φεστιβάλ υπήρξε μόνο μια στιγμή, μόνο ένα κομμάτι του αγώνα που διεξάγουμε ως αναρχικοί/ες για μια κοινωνία απελευθερωμένη από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.