Πιοτρ Κροπότκιν
Για τον ατομικισμό
Μια επιστολή στον Μαξ Νετλάου
Πρόλογος: Κώστας Δεσποινιάδης // Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας
Ο Πιοτρ Κροπότκιν, ο σοφός «αναρχικός πρίγκιπας», απαντώντας σε μια επιστολή του ακάματου αναρχικού ιστορικού Μαξ Νετλάου, διατυπώνει τις ενστάσεις του σχετικά με το κατά πόσο η «ατομικιστική αναρχία» μπορεί να συμβάλει στον αγώνα της ανθρώπινης απελευθέρωσης. Η πολιτική φιλοσοφία του Κροπότκιν, εστιασμένη αταλάντευτα στην Αλληλοβοήθεια, την Αλληλεγγύη, τον Αναρχοκομμουνισμό και την Κοινωνική Απελευθέρωση, αντιδρά δικαιολογημένα απέναντι σε κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του Εγώ που δεν λαμβάνει υπόψη ότι ελεύθερος άνθρωπος σε μια ανελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. […]
Από την άλλη, στην παρούσα επιστολή, ίσως με υπέρμετρη αυστηρότητα, ο Κροπότκιν δεν λαμβάνει υπόψη ότι η «ατομική εξέγερση», η εικονοκλαστική και κατεδαφιστική κριτική που εξαπέλυσαν λαμπρά πνεύματα των περασμένων εποχών απέναντι σε κάθε παραδεδομένη αυθεντία και εξουσία, σε προκαταλήψεις αιώνων και κομφορμιστικές νοοτροπίες, συνιστά από μόνη της ένα επαναστατικό γεγονός μέγιστης αξίας, και αν δεν αρκεί από μόνο του, δίχως την εξέγερση των ίδιων των μαζών –όπως σωστά επισημαίνει ο Κροπότκιν– για την καθολική απελευθέρωση, γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι φορείς αυτής της ατομικής στάσης· τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο ευθύνονται οι φορείς μιας κοινωνικής, αναρχοσυνδικαλιστικής και φιλοεργατικής αντίληψης για το αν η μεγάλη πλειονότητα των μαζών κλείνει επίμονα τα αυτιά της στο κάλεσμα για κοινωνική επανάσταση. Ποια μπορεί να είναι η λύση –αν υποθέσουμε ότι μπορεί να υπάρξει μια οριστική– σ’ αυτήν την κρίσιμη αντινομία που φαίνεται να ταλανίζει την αναρχική σκέψη από παλιά κι έχει απασχολήσει ουκ ολίγους αναρχικούς;
Bad Choices
Τάσος Θεοφίλου/Chrispy Shift
Oεπιθεωρητής του τμήματος μυγοκτονιών Ζιλ Μυγέ θα κάνει για πρώτη φορά την εμφάνιση του. Δεν έχει ωστόσο διευκρινιστεί αν στην συγκεκριμένη ιστορία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο η πρώτη γνωστή υπόθεση που κλήθηκε να διαλευκάνει, αν πρόκειται απλώς για μια σύμπτωση ή για δυο φαινομενικά παράλληλες -όσο και δραματικές- αστυνομικές ιστορίες που δεν τέμνονται παρά μονάχα κατά τύχη.
Σε κάθε περίπτωση η οικιακή μύγα (Musca domestica Linnaeus, 1758) είναι έντομο της τάξης των δίπτερων και κατατάσσεται στην οικογένεια Muscidae. Στην Ευρώπη το γένος Musca εκπροσωπείται από δώδεκα είδη. Στην Ελλάδα συναντούμε εκτός την οικιακή μύγα τα είδη Musca autumnalis, Musca larvipara, Musca osiris, Musca tempestiva. Στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και στην Κύπρο συναντούμε Musca crassirostris και στην Κύπρο Musca sorbens, όχι όμως ενδημικά. Το είδος Musca domestica εκπροσωπείται στην Ευρώπη σε δύο υποείδη, στην Ελλάδα η οικιακή μύγα είναι η Musca domestica domestica.
Το επίθετον domestica του επιστημονικού ονόματος είναι οικιακή στα λατινικά.
Μπορεί να αναπαράγεται με εξαιρετική ευκολία τόσο εξαιτίας της ικανότητάς της να εναποθέτει αυγά στο εσωτερικό οποιουδήποτε υλικού βιολογικής φύσης το οποίο αποσυντίθεται, τόσο όσο και χάρη στην ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται οι προ νύμφες και γίνονται ενήλικες, με τη σειρά τους ικανές να αναπαραχθούν: περίπου 10 μέρες. Η διάρκεια ζωής της υπό άριστες διατροφικές και περιβαλλοντικές συνθήκες είναι 8-10 μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων μπορεί να εναποθέσει έως και 1000 αυγά (150-200 τη φορά κάθε 3-4 μέρες).
Το ενήλικο έντομο χρησιμοποιεί για να τραφεί την προβοσκίδα. Οι στερεές τροφές ραντίζονται με σάλιο για να διαλυθούν και κατόπιν ρουφιούνται από την προβοσκίδα. Παρότι πρόκεινται για οικιακές μύγες, συνήθως περιορισμένες σε κατοικημένο από ανθρώπους περιβάλλον, αυτά τα έντομα μπορούν να πετάξουν μερικά χιλιόμετρα από τον τόπο που γεννήθηκαν. Δραστηριοποιούνται μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και το βράδυ αναπαύονται στις γωνίες των δωματίων ή “κολλημένες” στις οροφές.
Οι προνύμφες της οικιακής μύγας έχουν μήκος από 9,5 έως 19,1 χιλιοστά. Ο προσδιορισμός των προνυμφών ταξινομείται σε στάδια: Κατά το πρώτο στάδιο η προνύμφη έχει μήκος 2-5 χιλιοστά, κατά το δεύτερο στάδιο 6-14 και κατά το τρίτο 15-20. Τα στάδια αυτά επιτυγχάνονται σε περίπου 2-3 μέρες για το πρώτο, 3-4 μέρες για το δεύτερο και 4-6 μέρες για το τρίτο (μέχρι την ενήλικη μύγα) αντίστοιχα, από την εναπόθεση των αυγών.
Αν και η τάξη στην οποία ανήκει η οικιακή μύγα έχει ρίζες πολύ πιο αρχαίες, η οικιακή μύγα εξελίχθηκε στην αρχή της Καινοζωϊκής Περιόδου, περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια πριν. Υπολογίζεται ότι αυτό το είδος προέρχεται από την Παλαιαρκτική Ζώνη, ιδιαίτερα από τη Μέση Ανατολή. Λόγω της άμεσης συνδαιτυμονικής σχέσης τους με το ανθρώπινο είδος, οι μύγες οφείλουν πιθανώς τη διασπορά τους σε παγκόσμιο επίπεδο στη συμ-μετανάστευση με τους ανθρώπους.
Στα πιο ψυχρά κλίματα, οι μύγες επιβιώνουν μόνο αν συμβιώνουν με τον άνθρωπο. Έχουν την τάση να συνενώνονται και καθίσταται δύσκολο να τις πιάσει κανείς. Είναι ικανές να μεταφέρουν πάνω από 100 παθογόνους παράγοντες οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τον τύφο, τη χολέρα, τη σαλμονέλα, τη σιγκέλωση, τον άνθρακα, μολύνσεις των ματιών και ενδοπαρασιτικούς σκώληκες. Στις φτωχότερες χώρες κάτω από ανεπαρκείς υγειονομικές συνθήκες, οι μύγες βρίσκονται ανάμεσα στους κυριότερους μεταφορείς ασθενειών. Ορισμένα στελέχη έχουν αναπτύξει αντίσταση σε κοινά εντομοκτόνα.
Η οικιακή μύγα τρέφεται με υγρά ή ημι-υγρά πέρα από τα στερεά οργανικά υλικά που προεπεξεργάζεται με το σάλιο ή τον εμετό της. Λόγω της μεγάλης ποσότητας τροφής την οποία προσλαμβάνει ημερησίως, αφήνει περιττώματα σχεδόν συνεχόμενα και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που καθιστά αυτό το έντομο φορέα επιβλαβών παθογόνων μικροοργανισμών και πολύ επικίνδυνο.
Καλή απόλαυση.
Νέο τεύχος HUMBA! #34
Διαβάστε στο τεύχος που κυκλοφορεί:
- Editorial: «Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά…», ένα (ελάχιστο) αφιέρωμα στον Νίκο τον Κουκ
- Διαβάσαμε – ακούσαμε – είδαμε: Δημοσιογραφικός ρατσισμός αλά γερμανικά | Υλικές – ανθρώπινες απώλειες, όλα μέσα στο τσουβάλι
- Book – image – soundcheck: Τα παιδιά της Κυριακής, του Αλέκου Αλέκου | Λεωφόρος Αλεξάνδρας 160, των Αριστοτέλη Μπενόγλου και Ανδρέα Οικονόμου
- Αφιέρωμα στην Πυγμαχία: Κείμενα για το μποξ, ιστορίες με μποξέρ: Μακαμπή Θεσσαλονίκης, από τα ρινγκ στον αγώνα επιβίωσις στο Άουσβιτς | Μαϊκ Ταϊσον, πόλεμοι και πόλεμος | Στην κόκκινη γωνία, η ζωή του άγνωστου πυγμάχου Λεν Τζόνσον | Η ιστορία του Ρεϊ Μανσίνι | Ένας πυγμάχος στο εξωτερικό, η συμμετοχή ενός δούλου ονόματι Τομ Μολίνο σε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες στην ιστορία του μποξ | Παίζουν μποξ στην Ιρλανδία; | Κέιτι Τέιλορ, the warrior princess | Bare Knuckle, όταν η πυγμαχία βγαίνει στο δρόμο | Σημαντικές μορφές της ελληνικής πυγμαχίας | Οι σημαντικότεροι αθλητές στην ιστορία του μποξ του Καζακστάν | Shadow box, δύο πυγμάχοι, μια ποιήτρια και μια φανταστική συζήτηση | 11 Ιουνίου 1982, Χολμς εναντίον Κούνι, ένας από τους πιο αναμενόμενους αγώνες στην ιστορία της πυγμαχίας | Η άλλη καρδιά του σκότους, Αλί εναντίον Φόρμαν | Στημένοι αγώνες στη βρώμικη πόλη, το μποξ στη μεγάλη οθόνη | Ο Ρομπέρτο Ντουράν και το άθλημα – θρησκεία της εργατικής τάξης | Ιγκόρ Βισότσκι, σοβιετική σχολή: «το μποξ θα είναι πάντοτε άθλημα των φτωχών» | Όμορφος σαν τον Τεόφιλο, μαχητής σαν τον Σαβόν (ή αντίστροφα), για το μποξ στην Κούβα | Ροδόλφο «Κόρκυ» Γκονζάλες, ένας θρύλος της πυγμαχίας και ένας σπουδαίος ακτιβιστής | «Η σιδερένια γροθιά του Τζόε Λουϊς έχασε τη δύναμί της», αποκόμματα από την Αθλητική Ηχώ της περιόδου 1945-46 με θέμα την πυγμαχία | Ασπρόμαυρα και έγχρωμα σχέδια αγωνιζόμενων πυγμάχων
- Groundhopping: Αμβέρσα (Royal Antwerp – Gent ) | Τελικός Κυπέλλου Ιταλίας (Λάτσιο – Ρόμα) | Μπέργκαμο (Αταλάντα – Πάρμα) | Στουτγάρδη (Στουτγάρδη – Αουγκσμπουργκ) | Γένοβα (Τζένοα – Ίντερ)
- Break για βρώμικο: Afro/american sketches | Rolling thunder revue, a Bob Dylan story by Martin Scorsese, πώς και γιατί να ξεχωρίσεις την αλήθεια από τον μύθο