Το πρωί της Πέμπτης 20 Δεκέμβρη 2012 πραγματοποιήθηκε ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση στην κατάληψη Villa Amalias στην Αθήνα. Οι μπάτσοι, με πρόσχημα καταγγελίες “για διακίνηση ναρκωτικών” εισέβαλαν στο κατειλημμένο για 23 χρόνια κτίριο και συνέλαβαν 8 συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα. Άμεσα, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από την κατάληψη σε ένδειξη αλληλεγγύης στους καταληψίες και ενάντια στην απόπειρα τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων ανθρώπων, ένα ακόμα επεισόδιο της οποίας διαδραματίστηκε εκείνη η τη μέρα. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε και στο Δημαρχείο της Αθήνας, καθώς το κτίριο βρίσκεται στην ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων, κατά τη διάρκεια της οποίας προσήχθησαν άλλοι 7 σύντροφοι και συντρόφισσες.
Είχε προηγηθεί το Σεπτέμβρη του 2012 η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, ενώ ακολούθησαν οι συλλήψεις 92 αγωνιστών και αγωνιστριών που ανακατέλαβαν τη Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη 2013, η εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά στην Αθήνα την ίδια μέρα, η αποτυχημένη για το κράτος εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, το σφράγισμα των 3 κατειλημμένων χώρων στην Πάτρα (Παράρτημα, Μαραγκοπούλειο, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ-Κατάληψη Ν. Γύζη 33) τον Αύγουστο του 2013, της κατάληψης Αντιβίωση στα Γιάννενα και Βαλβείου στο Μεσολόγγι λίγο καιρό αργότερα.
Σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης του συστήματος σε όλα τα επίπεδα, το κράτος πραγματοποιεί μια διαρκή και ολοένα εντεινόμενη επίθεση εναντίον των ταξικών και κοινωνικών του εχθρών προσδοκώντας να δοθεί παράταση στο ήδη χρεοκοπημένο σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που έχει εδώ και καιρό βρει τα αδιέξοδα του. Σε αυτή τη συγκυρία, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής καθώς ως ορατές εστίες αντίστασης στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν απειλή για το καθεστώς, κυρίως γιατί προωθούν τον αυτοοργανωμένο και “από τα κάτω” αγώνα, την αποδεσμευμένη από το εμπόρευμα και τη διαμεσολάβηση δημιουργία και έκφραση, τη συλλογική και οριζόντια διαχείριση της ζωής, επειδή με λίγα λόγια μπροστά στην εξαθλίωση και το θάνατο που υπόσχεται ο κόσμος του σήμερα, επιμένουν να κρατάνε ζωντανό το όραμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης του αύριο.
Η Villa Amalias, υπήρξε για 23 ολόκληρα χρόνια ένα άκρως αιχμηρό αγκάθι στην καρδιά της αθηναϊκής μητρόπολης και αποτέλεσε γι’ αυτό το λόγο πολλές φορές στόχο για τις κρατικές και παρακρατικές συμμορίες, καταφέρνοντας επίμονα να επιβιώσει και να αναπτυχθεί μέσα στο βούρκο του ρατσισμού, της εξαθλίωσης, του εκφασισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μέσα στο τεράστιο ψηφιδωτό των κινημάτων της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής/ταξικής αντίστασης, του συλλογικού αγώνα και της αλληλεγγύης, της αντιεμπορευματικής και αυτοοργανωμένης πολιτιστικής έκφρασης κατέχει εξέχουσα θέση και θα συνεχίσει να αποτελεί παράδειγμα και σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους για πολλές ακόμα δεκαετίες, ενώ το φάντασμα της δεν θα πάψει ποτέ να στοιχειώνει τον ύπνο των εχθρών της.
Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω” εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους καταληψίες συντρόφους και συντρόφισσες της Villa Amalias που δικάζονται στις 13 Ιούνη στην Αθήνα, όπως και σε κάθε άλλο κατειλημμένο και αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που υφίσταται την καταστολή του κράτους και των μηχανισμών του, αναγνωρίζοντας πως οποιαδήποτε επίθεση πραγματοποιείται σε έναν από εμάς αποτελεί επίθεση εναντίον όλων μας και σαν τέτοια πρέπει να λάβει άμεσα την απάντηση που της αξίζει.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω”
Πατρέως 87 στις σκάλες | epitaprosw.espivblogs.net